17 LUTEGO 2025

Jarosław Mikołajewski

SZTUKA WYWIADU

reżyseria:

KUP BILET 20:00 KUP BILET 17:30

Błażej Peszek

KUP BILET 17:30

występują:

KUP BILET 20:00

Jan Peszek

KUP BILET 20:00 KUP BILET 17:30

Maria Seweryn

występują:

KUP BILET 20:00 KUP BILET 17:30

Małgorzata
Zajączkowska

występują:

Zapraszamy

17 LUTEGO 2025

Teatr Bagatela

KUP BILET 17:30 KUP BILET 20:00

Jarosław Mikołajewski

Sztuka wywiadu

17 LUTEGO 2025 | Teatr Bagatela | 100 min

Kontakt: +48 606 747 336

Bilety w sprzedaży już wkrótce!

Scenografia i kostiumy

Jagna Janicka

Reżyseria

Błażej Peszek

Muzyka

Wojtek Kiwer

Obsada

Maria Seweryn

Jan Peszek

Małgorzata Zajączkowska

Premiera

5 GRUDNIA 2024

O przedstawieniu

Wielki aktor zgadza się na „ostatni wywiad” z dziennikarką. Wywiad, o którym reżyser spektaklu Błażej Peszek mówi: „To właściwie nie wywiad, to spotkanie z artystą w momencie, w którym towarzyszy mu nieodparty lęk przed przemijaniem, wypaleniem i końcem, spirala uczuć, która każe odpowiedzieć na pytanie: czy i dokąd uciec.

Na scenie Jan Peszek, który w 2024 roku skończył 80 lat i ku naszemu wspólnemu pożytkowi oraz radości jest w szczytowej formie artystycznej. A partnerują mu dwie znakomite aktorki!

W dramacie Sztuka wywiadu wykorzystano fragmenty utworów

Minetti. Portret artysty z czasów starości Thomasa Bernhardta (Minetti), Sanatorium pod klepsydrą Brunona Schulza (Jakub), Matki S.I. Witkiewicza (Janina Węgorzewska), Scenariusza dla nieistniejącego, lecz możliwego aktora instrumentalnego i Scenariusza dla trzech aktorów Bogusława Schaeffera, Transatlantyku Witolda Gombrowicza (Gonzalo), Plutonu P-braine Mateusza Pakuły (Amy), Romea i Julii (Julia) i Hamleta (Ofelia) oraz Snu nocy letniej (Puk) Szekspira. A także cytaty z Leonarda da Vinci i Friedricha Nietzschego.

Jan Peszek o przedstawieniu

Na czym naprawdę polega aktorstwo?
To fundamentalne pytanie. Odpowiedź zależy od tego, kogo się pyta. Co aktor, to inna odpowiedź. To wskazuje na nieprawdopodobnie bogate spektrum tego zajęcia, niesamowitą rozległość tego świata. Aktor grając postać, która jest totalnie odległa od jego osobowości, musi być wiarygodny. A wiarygodny jest tylko wtedy, kiedy udziela swoje cechy, swoją wrażliwość, inteligencję, postaci. To jest coś, czego logicznie nie da się złożyć w jedną całość. Aktor w tym rozkroku przebywa całe życie. Raz jest bardziej Peszkiem w roli a raz ta rola bardziej wdziera się w Peszka.

Wywiad z przedstawienia jest więc tylko pretekstem do buszowania w dżungli ciekawych zagadnień. Pytania, które on zadaje [postać grana przez aktora], są mi, osobiście, bliskie. To są pytania takie, które ja bym sam zadawał, które często sobie sam zadaję.

Cytaty z wywiadu z Janem Peszkiem przeprowadzonego na antenie Programu Pierwszego Polskiego Radia w audycji “Teatr! To lubię”, 8 grudnia 2024

Opinie krytyków

Gdy światło pada na diament, ten oddaje je wzbogacone w paletę barw i feerię rozszczepionych błysków. Gdy na scenie stanie Aktor wybitny, czwarta ściana zamiera w skupieniu. Słucha, patrzy. Podziwiając czeka na możliwość oddania sprawiedliwego hołdu oklaskami. Sala wstaje. Brylant świecił jak Koh-i-noor. Taki jest najnowszy spektakl Teatru Polonia, czyli „Sztuka wywiadu” w reżyserii Błażeja Peszka. Opus Magnum Jana Peszka? Benefis, podsumowujący wspaniałą karierę jedynego w swoim rodzaju Artysty? Za mało widziałem i moje amatorskie oko może popełnić błąd. Ale ten spektakl, który składa się z niezliczonych odniesień do najwybitniejszych dzieł dramatycznych to popis Jana Peszka.

Jacek Mroczek

Jeśli ta sztuka trzyma w napięciu, w skupieniu, od pierwszej do ostatniej sekundy to zasługa Jana Peszka. To niewiele więcej niż monodram. Interakcje między bohaterami są minimalne i rozrzedzone. No, ale Peszek jest genialny. W świecie muzyki nie ma tak wszechstronnego instrumentu, z którym grę jego można porównać. A gra wszystkie style, Gra adagio, gra allegro, gra andante, czasem arpeggio, gra crescendo i diminueando, obficie stosuje fermatę, gra forte, giocoso, glissando, largo i leggero, legato i staccato, gra naturale i patetico, czasem ostinato, czasem leggiardo, od pianissimo do fortissimo, legato i pizzicato, ritardando i accelerando. Raz jest to scherzo, raz grave. Raz tremolo, raz trillo. Vivace i tranquillo. Rozpiętość środków tego aktora jest niezmierzona. Kwalifikuje go do panteonu geniuszy polskiego teatru.

Jacek Pałasiński

Wywiad jest bowiem jedynie pretekstem do dywagacji o fenomenie aktorstwa, o jego blaskach i cieniach, o tym dokąd prowadzi i jak wpływa na życie. Jest spojrzeniem na talent Jana Peszka w jego rozmaitych odcieniach i wcieleniach, na aktorską przeszłość, ale i po trosze przyszłość indywidualisty, artystycznego samotnika ze skłonnościami do awangardy, improwizacji i błazenady, na aktora odważnie udzielającego siebie w granych rolach i czerpiącego z tego życiową siłę, a nawet odczuwającego dzięki temu swoiste katharsis.

Marek Zajdler

Gra obydwu pań jest w kontrze do roli Aktora, czyli Jana Peszka. No i doszliśmy do cytatu z „Pana Tadeusza”. W środowisku artystycznym/teatralnym, najwyższe uznanie i zachwyt wyraża się określeniem „zwierzę teatralne/ sceniczne”. Według mnie w tym przypadku to za mało! Jan Peszek to teatralna bestia, potwór! „(…) Może ostatni, co tak poloneza wodzi! (…)”. Aktor nie ukrywa swojego wieku. „Sztuka wywiadu” nie tylko z treści jest czymś w rodzaju podsumowania całego dorobku Peszka, jego benefisem. Dla miłośników jego talentu proponuję zabawę: gdy już będziecie oglądać ten spektakl (koniecznie!), policzcie Państwo w ile postaci i z jakich sztuk granych przez siebie w przeszłości w ciela się i odgrywa przed Dziennikarką w tym przedstawieniu?

Krzysztof Stopczyk