Wspolnota mieszkaniowa

Jiří Havelka

Wspólnota mieszkaniowa

7 LUTEGO 2025  | Centrum Kongresowe ICE Kraków  95 min

Premiera
Och-Teatr

Scenografia i kostiumy

Zuzanna Markiewicz

Reżyseria

Krystyna Janda

Przekład

Michał Sieczkowski

Obsada

Agnieszka Wędłocha

Agnieszka Więdłocha

Pani Zahrádková

Sebastian Perdek

Sebastian Perdek

Pan Nitranský

Stanisław Brejdygant

Stanisław Brejdygant

Pan Sokol

Izabella Olejnik

Izabella Olejnik

Pani Procházková

Cezary Żak

Pan Novák

Izabela Dąbrowska

Izabela Dąbrowska

Pani Roubíčková

Michał Zieliński

Pan Švec

Piotr Ligienza

Piotr Ligienza

Pan Zahrádka

Katarzyna Żak

Katarzyna Żak

Pani Horváthová

Mirosław Kropielnicki

Mirosław Kropielnicki

Čermák

Grzegorz Warchoł

Pan Kubát

Natalia Berardinelli

Natalia Berardinelli

Pani Bernášková

Agnieszka Wędłocha

Agnieszka Więdłocha

Pani Zahrádková

Cezary Żak

Pan Novák

Sebastian Perdek

Sebastian Perdek

Pan Nitranský

Stanisław Brejdygant

Stanisław Brejdygant

Pan Sokol

Izabela Dąbrowska

Izabela Dąbrowska

Pani Roubíčková

Michał Zieliński

Pan Švec

Izabella Olejnik

Izabella Olejnik

Pani Procházková

Piotr Ligienza

Piotr Ligienza

Pan Zahrádka

Mirosław Kropielnicki

Mirosław Kropielnicki

Čermák

Katarzyna Żak

Katarzyna Żak

Pani Horváthová

Grzegorz Warchoł

Pan Kubát

Natalia Berardinelli

Natalia Berardinelli

Pani Bernášková

O przedstawieniu

Wspólnota mieszkaniowa to komedia o społeczności mieszkającej w jednym domu. Na zebraniu wspólnoty mieszkaniowej ujawniają się różne poglądy i śmieszności ludzkich charakterów. Utwór jest satyrą na współczesne społeczeństwo. W obsadzie plejada wspaniałych aktorów.

Słynne gogolowskie zdanie z Rewizora „Z czego się śmiejecie, z samych siebie
się śmiejecie” – pasuje tu idealnie. Wspólnota mieszkaniowa to bowiem komedia, galeria typów i charakterów, satyra na społeczeństwo takie, jak nasze. Jest to tekst czeski, ale pasuje do wielu społeczeństw, bez względu na czas i sytuację. Opowiada o naszych wadach, cechach charakterów i przekleństwach stereotypowego myślenia, braku tolerancji i uprzedzeń. Opowiada gorzko, prześmiewczo i ostrzegawczo.

Bohaterowie zdarzenia to „typy” spotykane wszędzie, także na przykład w filmach Federico Felliniego, z tą różnicą, że reżyser opowiadał o słabościach i śmiesznościach ludzkich z miłością i całkowitą akceptacją, tekst Havelki i – mam nadzieję – nasze przedstawienie są ostrzeżeniem. Mimo zabawy z portretowania typowych przedstawicieli naszego społeczeństwa, czyli nas samych i naszych sąsiadów, konkludujemy z goryczą i niechęcią. Uważajcie! Nie da się z takim nastawieniem do świata i ludzi budować! To jest tylko i wyłącznie destrukcja, dekonstrukcja, burzenie. Możemy się cały czas śmiać, ale na końcu zostają strata i smutek. Tacy jesteśmy, takimi nauczyły nas być system, sposób myślenia, wychowanie, a założenie, że inny człowiek obok nas chce dobrze jest nam obce, właściwie już niedostępne.

To przykre. Nie da się tak nic wspólnie budować, ani być spokojnym, szczęśliwym, ani sensownie żyć. Bezmyślność i głupota obezwładniają. Agresja i egoizm przerażają. Jednocześnie to wszystko jest bardzo zabawne, szczególnie wtedy, kiedy nie przykładamy tego do siebie, a odnosimy do samych siebie, choć dzieje się to zbyt rzadko. Myślimy o sobie najczęściej dobrze, nawet bardzo dobrze, o swoim poczuciu sprawiedliwości, otwartości, gotowości na wspólnotę i wspólne działanie. Oby tak było, ale idźcie w Polskę, gdziekolwiek, na zebranie jakiejkolwiek wspólnoty mieszkaniowej.

Opinie krytyków

Wspólnota mieszkaniowa stoi przede wszystkim postaciami, a te zostały wykreowane brawurowo. Fenomenalnie wypada Grzegorz Warchoł (pan Kubát) w roli stereotypowego, a przez to komicznego – przynajmniej do pewnego stopnia – przedstawiciela naszego narodu: kłótliwego, żyjącego przeszłością starszego fanatyka wędki, a jednocześnie moralnie upadłego cwaniaka i troglodyty.
Jacek Jarocki
Jiří Havelka, jeden z najbardziej lubianych i cenionych twórców teatralnych oraz filmowych młodego pokolenia w Czechach. Absolwent słynnego, praskiego DAMU (The Academy of Performing Arts), specjalizujący się teatrze alternatywnym, skupionym nierzadko na wspólnej improwizacji, w napisanej przez siebie sztuce "Wspólnota mieszkaniowa" oddaje pole klasycznemu, dramatycznemu formatowi. Spotkanie kilkunastu osób przy stole ma na celu podjęcie decyzji odnośnie ich wspólnej własności – domu.
Tomasz Sobierajski
Havelka jest mistrzem obserwacji, perfekcyjnie różnicuje ludzkie typy i charaktery mentalności obywateli dawnego bloku wschodniego. Ileż w tej sztuce jest dosadnego lustra nas samych! I dlatego winien ją zobaczyć każdy! Pod płaszczykiem śmiechu i zabawy kryje się garść refleksji o każdym z nas – rozumieniu wolności, równości i akceptacji innych oraz samego siebie.
Benjamin Paschalski
Zamysł realizacyjny reżyserki Krystyny Jandy jest prosty. Grupa mieszkańców jednej z kamienic spotyka się na spotkaniu wspólnoty, żeby podjąć decyzje mające na celu polepszenie jakości życia członków społeczności. Ruch sceniczny, podobnie z resztą, jak i inne elementy inscenizacji, odznaczają się minimalizmem. Jest to jasny znak, że Krystyna Janda każe widzom skupić szczególną uwagę na tekście – zarówno jego udanym, komediowym obliczu, ale również na znaczeniach, zawartych intertekstach oraz ukrytych mniej lub bardziej uniwersalnych prawdach dotyczących polskiego społeczeństwa.
kpruszynski.blogspot.com

Zadzwoń lub napisz maila

phone-1

+48 606 747 336

mail-1

biuro@teatralne-delfini.pl

whatsapp-1

WhatsApp

Zapisz się do newslettera

Scroll to Top